خانه دوبلکس ایرانی، با طراحی دوطبقه‌ای که فضاهای خصوصی و عمومی را جدا می‌کند، توانستند به شکلی کارآمد با نیازهای فرهنگی و اجتماعی ایرانیان تطابق پیدا کنند. در گذشته، خانه‌های حیاط‌دار ایرانی نیاز به تفکیک میان فضای خصوصی خانواده و فضای پذیرایی از مهمان داشتند. با گذر زمان و کوچک‌تر شدن زمین‌های شهری، طراحی دوبلکس توانست همان حس جداسازی را با استفاده از طبقات ایجاد کند و همچنان ارزش‌های معماری سنتی را حفظ نماید.
همچنین، سبک زندگی ایرانی که بر حفظ حریم خصوصی تأکید دارد، با طراحی دوبلکس همخوانی دارد. خانواده‌ها از طریق این طراحی می‌توانند فضای بیشتری را بدون افزایش چشمگیر مساحت زمین به دست آورند. خانه دوبلکس ایرانی با تأکید بر استفاده هوشمندانه از فضا، توانستند به یک انتخاب محبوب تبدیل شوند، به ویژه در مناطقی که قیمت زمین بالا و تراکم جمعیتی بیشتر است.
